Opatrunki oczne, to zazwyczaj małe, lekkie waciki owinięte jedną warstewką gazy. Opatrunek taki przyklejamy dwoma paskami leukoplastru. Dla ochrony oka, zwłaszcza po operacjach, przylepiamy ponad okiem lekką, wypukłą blaszkę aluminiową podziurkowaną, która chroni oko od przypadkowego dotknięcia lub urazu. Niekiedy musimy stosować opatrunek cięższy, lekko uciskający, zakładając za pomocą opaski 5m x 6 cm opatrunek na jedno lub oba oczy równocześnie, tzw. monoculus, binoculus. Celem lepszego przytrzymania właściwego opatrunku możemy używać odpowiednio przystosowanych i uszytych maseczek płóciennych z tasiemkami do zawiązywania. Chory zazwyczaj przebywa kilka dni przed zabiegiem w klinice celem dokładnego badania i przygotowania do zabiegu. Po przyjęciu zostaje wykąpany i przebrany w bieliznę szpitalną, .ważną rzeczą jest stwierdzenie, czy na ciele nie ma żadnych zmian chorobowych zwłaszcza ropnych, które mogłyby stwarzać niebezpieczeństwo zakażenia oka po operacji. Należy zwrócić uwagę na ewentualne owrzodzenia żylakowe podudzi, na ropnie palców rąk i nóg, na świerzb i wszawicę. Niekiedy stosujemy też stare, znane od wieków środki medycyny ludowej, a mianowicie pijawki, przystawiając je na karku lułT skroni w liczbie 2—3 sztuk. Pijawki nie tylko odciągają pewną ilość krwi, lecz wpuszczają do krwi wydzielinę obniżającą krzepliwość krwi, tzw. hirudynę. Prawie zupełnie zaprzestano stosowania tzw. sztucznych pijawek, które polegały na nacięciu skóry i przystawieniu szklanej ssawki.