Chory z obu zawiązanymi oczami jest wrażliwy i bojaźliwy, zwłaszcza gdy nie wie, kto zbliża się do niego i w jakim celu. Należy uspokajać go słowami i zawsze poinformować, gdy zamyślamy poprawić opatrunek oczny lub wykonać jakiś zabieg. Oświetlenie pokoju nie może być zbyt silne, dotyczy to zarówno światła słonecznego jak i sztucznego, natomiast nigdy nie stosujemy całkowitej ciemności, która jest niepotrzebna i działa deprymująco na chorego. Nawet przy zaleceniu bardzo spokojnego leżenia konieczna jest pewna gimnastyka oddechu, polecamy co pewien czas głęboko odetchnąć, a również ostrożne ruchy rąk i nóg nie tylko nie są szkodliwe, lecz konieczne. Przy tych wszystkich czynnościach przestrzegamy chorego przed zaciskaniem powiek. Przy dłuższym leżeniu konieczne jest utrzymanie kontaktu ze światem zewnętrznym przez spokojną rozmowę, czytanie książki lub dziennika. Denerwujących wieści nie należy choremu udzielać.